بخشی از بیانیه استاد محمد کریم خلیلی رییس شورای عالی صلح افغانستان در کنفرانس بین‌المللی صلح- سئول: ...کشورهایی که در آنها منازعه جریان دارند باید یک چارچوب فراگیر سیاسی را برای شان تعریف کنند تا در میان جوانب درگیر، "زبان"، "اهداف" و "منافع مشترک" ایجاد گردند. برای اینکه صلح به یک امر پایدار مبدل گردند، به توسعه اقتصادی و توسعه انسانی در کشورها، از آن جمله رشد آموزش و پرورش توجه اساسی، صورت بگیرد. یکی از معضلهای که جهان امروزی را رنج می‌دهند، قرائتهای تندروانه از دین و شریعت است. افراط‌گرایی دینی، مذهبی و فرقه‌ای سبب شده که زمینه‌‌ها و بسترهای گفتگوها میان ادیان و مذاهب، زدوده شده و گروه‌های افراطی برای یکدست‌‌سازیِ عقاید و باورها، دست به وحشیانه ترین اعمال بزنند. این وضعیت ایجاب می‌کند که کشورهای جهان در هماهنگی و همسویی کامل، برنامه‌هایی را روی دست بگیرند تا ریشه‌های ایدئولوژیکیِ افراط‌گرایی خشکانیده شده و نیز به حمایت سیاسی و مالی از این روند، پایان داده شود. کشور ما افغانستان یکی از قربانیان افراط‌گرایی است. ما هر روز هزینه‌های زیادی را در مواردی پرداخت کرده ایم که اساسا در اهداف یک جنگ نمی‌گنجند. حمله بالای عبادتگاه‌ها و کشتار مردم در حال عبادت، منفجر ساختن بیمارستانها و به گلوله بستن بیماران، تخریب تأسیسات عامه و کشتن بیرحمانه اطفال و زنان، از جمله مواردی است که در جریان جنگها، در این کشور رخ داده اند. مردم ما این آرزومندی را دارند که کشورهای جهان نسبت به همچون حوادث بی‌تفاوت نباشند و در هماهنگی با همدیگر چاره اساسی بیندیشند...